Metoda ta jest nieinwazyjną metodą diagnostyczną pozwalającą na szybką ocenę, czy powstawanie bólu u pacjentów ma tło mechaniczne. Wiele dowodów wskazuje na to, że większość zespołów bólowych kręgosłupa wynika z przyczyn mechanicznych, np. w sytuacji długotrwałego statycznego przeciążenia kręgosłupa pozycjami ekstremalnymi, bądź nagłego przeciążenia kręgosłupa przy wykonywaniu dynamicznego ruchu.
Przed podjęciem leczenia u pacjenta przeprowadzane jest badanie funkcjonalne, które w głównej mierze polega na wykonaniu testu powtarzanymi ruchami w odpowiednich kierunkach. Wykonywane przez pacjenta zaleconych ruchów w różnych pozycjach, z jednoczesnym relacjonowaniem fizjoterapeucie zmian natężenia i lokalizacji bólu pozwala na dobranie tylko jednego ćwiczenia, w jednym ściśle określonym kierunku. Jeżeli schorzenie ma charakter mechaniczny, istnieje potencjalnie tylko jeden kierunek ruchu generujący poprawę. Pozostałe kierunki są mechanicznie obojętne, a czasami mogą być wręcz szkodliwe.
Topografia objawów w zespołach bólowych kręgosłupa może być bardzo zróżnicowana.
W zależności od odcinka kręgosłupa - może obejmować głowę, bark, ramię, dłoń, palce albo też promieniować do pośladka, uda, podudzia, a nawet stopy.W metodzie tej duży nacisk kładzie się także na profilaktykę i edukację pacjenta, mającą na celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby
Metoda McKenzie rozróżnia trzy zespoły bólowe kręgosłupa pochodzenia mechanicznego:
- zespół posturalny
- dysfunkcyjny
- zespół zaburzeń strukturalnych.
Dla każdego z tych zespołów są przewidziane odpowiednie programy lecznicze.
