Główna idea tej metody jest diagnostyka układu nerwowego, także wegetatywnego, w aspekcie wykrywania patologicznych napięć w i wokół struktur nerwowych i próba ich zlikwidowania poprzez bezpośrednie oddziaływania na nerw. Przez takie działanie uzyskuje się zmniejszenie stanu zapalnego, szybsze gojenie i zmniejszenie napięć podrażnionych tkanek oraz zmniejszenie bólu.
Neuromobilizacje stosuje się:
-
w terapii bólu kręgosłupa na wszystkich jego odcinkach;
-
przy rwie kulszowej i barkowej ("drętwiejące" dłonie, ból promieniujący);
-
w zespole cieśni nadgarstka;
-
w usprawnianiu po urazach ortopedycznych;
-
po operacjach kręgosłupa;
-
po udarach mózgu.
